Bedankt dat je geïnteresseerd bent in wie ik ben, wat ik doe en waarom!

​

Mijn naam is Joey. Ik ben 32 jaar oud en werkte nog maar kort geleden als ijsbereider. Op 6 december 2017 begon mijn eigen onderzoek naar een vegan lifestyle. De challenge: kan ik 3 maanden overleven zonder dierlijke producten? Mijn vegan vriendin heeft mij – bewust en onbewust – geïnspireerd, en het was tijd geworden om mijn spareribsbehoefte eens goed onder de loep te nemen.

​

Hoe gebeurde dat? Ze kwam een keer huilend thuis van haar werk. Uiteraard vroeg ik haar wat er was. Ze wilde er niets over loslaten. We hadden namelijk afgesproken dat ze me zoveel mogelijk met rust zou laten wat betreft mijn eetgedrag en vleesconsumptie. Ze mocht er met mij over praten, maar met mate, dus koos ze haar momenten voorzichtig uit. Want wat heb ik een hekel aan mensen die mij een spiegel voorhouden. Zelfreflectie en -correctie… lastig.

​

Die dag hadden een paar collega’s wat vervelende uitingen gedaan, waaronder het posten van een foto van een slachtvloer, via de werk-Skype. Ze zullen vast niet weten wat dat met haar doet, maar daar zat ze dan, met dikke tranen aan de eettafel. Ik was geboeid door haar emotie, en dat deed mij mijn ego, schild, harnas en zwaard even afwerpen. Vanaf dat moment was de dialoog hierover geopend.

​

Af en toe stelde ik een kritische vraag, en ging dan later stiekem opzoeken of het klopte wat ze zei. En elke keer klopte het, hoe bizar of wreed de verhalen soms waren. Waarom had ik niet eerder geluisterd? Heel simpel: ik WILDE het allemaal niet weten. Vele uren, dagen en maanden later heb ik geleerd dat mijn beweegredenen om dierlijke producten te blijven eten niet zo sterk en overtuigend zijn als ik zelf altijd dacht.

​

Twee jaar geleden waren mijn gedachten hierover heel stellig: Ik wil mijn spareribs, hotwings en hamburgers zonder enige schaamte kunnen nuttigen. Ik wil geen sociale confrontaties met mijn vrienden en familie omdat ik anders eet. Veganist worden en zijn is een last. Dat de producten op mijn bord ooit levende wezens waren, dat komt niet eens in me op. Dat ik als kind verwonderd keek naar het varken, de hoofdattractie op de kinderboerderij, en deze liefkozend aaide, ben ik allang vergeten. Dat het super belastend is voor het milieu, hoezo!? Valt vast wel mee. Dat het schadelijk is voor mijn gezondheid, ook dat doet er niet toe. Ik voel me toch goed? Als ik hier maar niet aan denk of mee geconfronteerd word, is alles wel best. In onwetendheid verkeren, dat is mijn default modus. Niet dubben over de gevolgen van mijn daden.

​

Een biefstuk kopen en die binnen 15 minuten opeten, terwijl een koe dat met haar leven moet bekopen. Vroeger stond ik er niet bij stil, dat deze gevoelige dieren pijn kunnen ervaren, miserabel kunnen zijn, maar dat ze ook vreugde kunnen voelen, en liefde. En dat ze juist daar recht op hebben, net als wij mensen. Dat voor dat biefstukje 4000 liter water nodig is, dat regenwouden gekapt worden voor de veeteelt en voor het verbouwen van veevoer, en dat vlees (mede-)veroorzaker is van de meest dodelijke ziektes hier in het westen… ook daar stond ik niet bij stil. Maar nu wel. Intussen denk ik daar heel anders over. Waar ik mijn geld aan uitgeef heeft enorme gevolgen voor de leefbaarheid van onze aarde. De aarde die er straks nog moet zijn voor mijn nichtje van 2,5 jaartjes jong. Een aarde die door de volgende generaties misschien gered moet worden van de ondergang.

​

Ik geloof dat er niet zoveel verschillen zijn tussen vleeseters/vegetariërs en vegans. Compassie vinden we namelijk allemaal belangrijk. De meeste mensen hebben liefde in hun hart. Tja, en liefde gaat immers ook door de maag. Hier zie ik een mogelijkheid. Een mogelijkheid om mensen te verbinden die nu steeds verder van elkaar af komen te staan. Vanuit deze overtuiging ben ik Feed the Rhino begonnen.

​

Sinds ik zelf ben gaan kijken wat “er dan nog wel” overblijft, weet ik dat vegan eten toereikend is, qua voedingsstoffen, maar ook zeer zeker qua smaak en variatie. Het lijkt me mooi om mijn gerechten met jullie te mogen delen. Elk individu kan positieve verandering in de wereld teweegbrengen, wat jij doet, doet ertoe! Laten we samen de wereld een stukje mooier maken… maar eerst: aan tafel!

​

 

Joey Visser
Oprichter, chef en bezorger bij Feed the Rhino